Verliefd op Ethiopië

DRUKKE TIJDEN

Hallo, het is ondertussen al een tijdje geleden dat ik nog iets gepost heb. Sinds we hier voor de tweede keer zijn aangekomen had ik amper de tijd om te schrijven. Ondertussen hebben we onze draai op het werk al goed gevonden en kloppen we vaak dagen van 12 uur. Wanneer ik dan ’s avonds in ons huisje kom is de zin ver te zoeken om nog achter mijn computer te zitten en te schrijven. Dit weekend hebben we besloten om er even tussen uit te gaan en dus heb ik de tijd gevonden om terug te schrijven.

ONDERTUSSEN OP DE FARM

De tijd vliegt want ondertussen zijn Arthur hier ik al een 1,5 maand. De eerste kalme (saaie) dagen hebben nu plaats gemaakt voor zeer drukke en lange dagen. Arthur is naar hier gekomen als productiemanager maar zijn dagen zijn voornamelijk gevuld met het oplossen van technische problemen. Arthur heeft een zeer goed inzicht en kan veel problemen oplossen. Ook ik heb ondertussen mijn handen vol, niet met lesgeven of met het assisteren van de kwaliteitsmanager maar met human ressources. Op dit moment hebben we geen HR-manager en neem ik nu gedeeltelijk de taken over. Mijn taken bestaan er uit om mensen aan te werven in het bedrijf, documenten voorbereiden, enz...  Het hoogseizoen staat voor de deur en in de komende weken moeten we meer dan 200 seizoenarbeiders aanwerven.

Het aanwervingsproces verloopt hier in Ethiopië volledig anders dan in België. Er wordt niet gecommuniceerd via online middelen maar met brieven die op uithangborden worden geplakt. Wanneer we hier een aanwervingsbrief hangen aan onze poort, staan er de volgende dag 60 mensen aan de poort die hun kans willen wagen. Na twee procedures beslissen we of de mensen aan het werk mogen of niet. Maximaal screenen we 40 mensen op een dag, de rest die voor de poort staat moet de volgende dag terugkomen. Een screening duurt ongeveer tien à vijftien minuten, dus het gebeurt vaak dat de mensen een volledige dag moeten wachten vooraleer ze weten of ze geselecteerd zijn of niet. Over de middag krijgen ze wel een maaltijd aangeboden door het bedrijf.

In de afgelopen week heb met zo’n 200 mensen gesproken, voornamelijk vrouwen. Toen viel me op dat amper 1 op de 20 vrouwen een bh draagt. Veel vrouwen die als arbeider werken en dus meestal niet verder hebben gestudeerd hebben een zeer laag inkomen. Terwijl een gemiddelde Belg 1800 euro netto verdient, is dit hier maar rond de 40 à 50 euro (onze regio), dit is zo’n 45 keer minder dan dat wij verdienen. De meesten zijn boeren en verdienen zelfs nog minder dan dat. Veel boerendochters of -zonen komen dan hier ook solliciteren om hun ouders financieel te helpen. Een gezin bestaat hier gemiddeld uit tien personen. Ook de meisjes trouwen er erg jongen en krijgen vroeg kinderen. De kleren dat de jongeren dragen zijn meestal heel oud en gescheurd. Zoals eerder vermeld draagt 1 op de 20 vrouwen maar een bh. Daarom heb ik een inzamelactie georganiseerd waarbij mensen hun oude/niet gebruikte bh’s kunnen doneren aan Arthurs en mijn familie. Zelf in het gemeentehuis staat een box waar je vanaf maandag 15 oktober bh’s kunt in droppen. Ik hoop dat de inzamelactie succes zal hebben.

Ook het contact met de collega’s verloopt veel beter. Wanneer we van ons huis naar de farm wandelen zeggen de meeste mensen goeiedag of zwaaien ze naar ons, ook durven ze ons nu meer aanspreken en geven ze ons meer verantwoordelijkheid en komen ze meer vragen om onze mening. Dit geeft ons echt een goed gevoel.

OOGSTSEIZOEN

Wanneer we hier op 3 september aankwamen in Ethiopië was alles mooi groen door het regenseizoen. Op 27 september werd het einde van het regenseizoen gevierd, de mensen kregen hiervoor een dag vrijaf. En inderdaad, sinds 27 september heeft het hier niet meer geregend met het gevolg dat alles snel dor wordt door de felle zon en de aanhoudende droogte. Een halve maand later zijn de graangewassen klaar om geoogst te worden. De meeste boeren hebben hier twee à vier hectare land. De gewassen die we terugvinden zijn: teff, mais en gerst. Hier en daar zie je soms een tractor of een pikdorser, maar de meeste gewassen worden geoogst met de hand. Zeer zware arbeid en dit zeker bij temperaturen van 30 graden.

Op de velden staan hier en daar bomen, deze laten ze staan voor de schaduw. Tijdens de middagpauze kunnen de boeren hieronder koelte zoeken en hun maaltijd opeten.

ABIDJITTA-SHALLA NATIONAAL PARK

Dit weekend trokken Arthur en ik naar het Abidjitta-Shalla nationaal park. Het park ligt ongeveer op drie uur rijden van het bedrijf (naar het zuiden toe). Onderweg zagen we heel wat prachtige natuur, waaronder drie grote meren waar we verschillende vogels konden spotten. Op ongeveer een halfuur rijden van onze lodge, hield onze chauffeur halt in een park waar je wilde dieren kon spotten. Voor amper vijf euro per persoon kregen we een rondleiding. We zagen onder andere gazelles, wrattenzwijnen, struisvogels en tientallen soorten kleurrijke vogels.

Na een korte rondleiding in het park nam de gids ons mee naar het Shala meer. Om bij deze bijzondere plek te geraken moesten we eerst negen km op een zandweg rijden, een hele opgave voor onze chauffeur want de weg lag grote stenen en hier en daar waren er grote putten. Na een tocht van een halfuur kwamen we eindelijk aan op deze prachtige plek. Er was geen enkele toerist te zien, zalig gewoon! De gids nam ons mee naar de warmwaterbronnen rond het meer. Daar zagen we enkele grote plassen waar er kokend water uit de grond kwam (97°C) . De plaatselijke bevolking maakt hier veelvuldig gebruik van. Zij zijn ervan overtuigd dat aandoeningen zoals reuma door het hete water kan genezen worden. Ook maiskolven, aardappelen en eieren worden in de bron gekookt.

De kinderen waren duidelijk niet gewoon om blanken te zien, overal waar we naar toe gingen volgden ze ons. Rond het meer stonden tientallen huisjes gebouwd van de plaatselijke bevolking. Enkele vrouwen waren de was aan het doen aan het meer.

Rond het meer zagen we heel wat runderen die aan het drinken waren, ook pelikanen en flamingo’s waren hier te spotten. Hier komen we zeker nog terug!

HARA LANGANO LODGE

Mijn zoektocht naar een mooi verblijf voor dit weekend verliep niet van een leien dakje. We waren heel beperkt (of kieskeurig) op vlak van verblijfplaatsen. De ene verblijfplaats was veel te duur, de andere verblijfplaatsen die goedkoper waren zagen er te erbarmelijk uit. Ik besloot om te kiezen voor Hara Langano Eco Lodge vanwege de goeie reviews op verschillende websites. De lodge lag volledig afgelegen van de beschaafde wereld. Om bij onze lodge te raken moesten we opnieuw een ruwe zandweg nemen. Naast de weg zagen we heel wat typische Afrikaanse huisjes, gemaakt uit riet, houten stokken en leem. Allemaal heel sober. Overal waar we passeerden kwamen de kinderen al roepend naar de weg, sommigen wilden gewoon zien wie we waren en zwaaien, andere kinderen wilden geld.

Na 30 minuten kwamen we eindelijk aan in onze lodge. Het zag er allemaal zeer primitief uit, de huisjes lagen verdoken tussen de bomen en het hoge gras. In de receptiehal was er geen deur of raam. We checkten in en kregen de sleutel van onze kamer, enkel drie huisjes waren er verhuurd, het was er dus zeer kalm.

Ons huisje was volledig gebouwd uit riet en hout. In de kamer was er geen elektriciteit aanwezig en in de deur zat er een enorme kier, waar alle insecten gemakkelijk door konden. Wanneer je in de kamer stond hoorde je salamanders tussen het riet kruipen.

Nadat we onze kamer hadden geïnspecteerd, besloten we om een stevige maaltijd te nemen. Het was reeds 14u30 en we hadden grote honger. Een menukaart hadden ze niet, je kon enkel kiezen tussen één voorgerecht, twee hoofdmaaltijden en een dessert. Achteraf gezien wel logisch als je weet dat de plek zover ligt.

Ondertussen heb ik de gewoonte genomen om iedere keer de keuken te bekijken bij nieuwe verblijfplaatsen, om zeker te zijn van een goede hygiëne. De keuken was zeer primitief maar wel proper en ik werd er hartelijk ontvangen door de chef-kok. Het eten was trouwens overheerlijk. Het uitzicht dat we hadden was onbeschrijfelijk, het restaurant was aan één kant volledig open waardoor we uitzicht hadden op het meer. Opnieuw waren er geen ramen aanwezig dus konden vogels en insecten ons vergezellen.

Op het domein waren er grote zwart-witte franje apen aanwezig, de eerste keer dat we apen zagen in het wild. In het meer zagen we ook een kudde nijlpaarden, fantastisch gevoel om te zien/mee te maken.

Zoals eerder vermeld waren er maar drie kamers verhuurd. Één kamer voor ons, een kamer voor een Tsjechisch gezin en een kamer voor een Deense vrouw die hier alleen was. ’s Avonds nodigden we haar uit om ons te vergezellen bij het diner. Na een heerlijke avondmaal met lekkere Ethiopische wijn en interessante gesprekken gingen we naar onze lodge.

Om 7u ’s ochtends werden we wakker gebeld door onze chauffeur. Zijn moeder was overleden en hij wilde liefst zo snel mogelijk naar Addis. Na een vluchtig ontbijt gingen we spijtig genoeg terug naar huis. Normaal gingen we nog kajakken op het meer maar zo’n situatie krijgt natuurlijk voorrang. Rond 11u kwamen we terug aan op de boerderij.

VERWENDE NESTEN

Ik zou mijn luxeleven in België nooit kunnen omwisselen voor het leven hier in Ethiopië, maar ik besef wel dat we het in België met veel minder kunnen doen. Ik betrap me er dagelijks op hoe kritisch ik ben t.o.v. allerlei zaken. Terwijl we in België nadenken/klagen/… over mooie kleren, een chique dure gsm, etentjes en zoveel andere ‘luxeproblemen’ zijn de mensen gelukkig met kleine dingen. Hier zie je de mensen met elkaar praten, de kinderen op straat spelen en gelukkig zijn met het gene wat ze hebben. Ik denk dat we hier allemaal een voorbeeld aan kunnen nemen i.p.v. steeds te reclameren over wat nog beter kan.