Drie weken later

20 september 2018 - Addis Abeba, Ethiopië

Ondertussen zijn Arthur en ik hier al bijna drie weken en we beginnen stilletjes aan ons weg te vinden op het bedrijf. Beetje bij beetje wordt het duidelijk wat er van ons verwacht wordt. We beginnen de logica van de Ethiopiërs te snappen: alles verloopt er op het gemak en herhalen is de boodschap, soms tot tienmaal toe. Onze werkweek bestaat uit zes dagen en op zondag zijn we vrij. Op woensdag kwam Ludo (general manager) terug uit België om ons verder te begeleiden in het bedrijf.

TERUG NAAR ADDIS

Op zaterdag kregen we een verrassing van de baas: een overnachting in een hotel in Addis. Hij vond dat we er moe uitzagen. We werkten die dag tot 17u en vertrokken daarna richting Addis Ababa. We verbleven er in het ‘Capital’: een erg chique hotel met skybar, welness en spa.

We profiteerden ervan om een stevige (Europese) hap te eten en een lekkere cocktail te bestellen, die hier maar 5,5 euro kost. Omstreeks 23u00 kropen we moe en voldaan in ons bed.

Zondagmorgen was ik opnieuw vroeg wakker (8u00), mijn biologische klok is het niet meer gewoon om uit te slapen, dit tot kleine ergernis van Arthur 😉. We besloten om alles uit onze dag te halen, om 9u30 ’s morgens lagen we al aan het zwembad. Het was er lekker warm, ook het water van het zwembad was perfect: tussen de 32 en 35 graden en er was amper volk. De perfecte omstandigheden dus om te relaxen.

Om 12u00 moesten we helaas uitchecken in het hotel, we besloten om nog een stevige maaltijd te nemen in het hotel en daarna de stad in te trekken. Ons hotel lag ongeveer op drie km van het stadscentrum. Omdat het openbaar vervoer hier zeer beperkt en zeer druk is, besloten we om te wandelen naar het centrum. Zo zie je trouwens het best hoe het er in de stad aan toe gaat.

SIGHTSEEING IN ADDIS ABABA

De stad Addis is een zeer vuile stad, je hebt er constant het gevoel dat je loopt in een wolk van uitlaatgassen van oude auto’s en bussen. In Ethiopië zie je voornamelijk oude auto’s waar er voortdurend zwarte rook uitkomt, niet echt aangenaam om in te wandelen. Ook de geur van urine en rottend vlees roken we regelmatig, de mannen plassen er gewoon op straat. Overal zie je afval liggen en voetpaden zijn er beperkt.

Om de tien minuten werden we lastig gevallen door kinderen en mannen die vroegen om geld. Dit gaven we natuurlijk niet, anders ontmoedig je ze om naar school te gaan of om te werken. Enkele minuten later kwamen we een tiener (student) tegen die met ons een babbel sloeg. Hij vroeg of hij onze gids mocht zijn in de stad. Ik vroeg: “Wat is het addertje onder het gras, hoeveel geld wil je daarvoor?” Hij antwoordde: “Geld doet er voor mij niet toe, ik wil jullie gewoon een leuke dag bezorgen, achteraf kan je beslissen of je me betaalt of niet”. Dus stemden Arthur en ik toe dat hij ons mocht gidsen in de stad. Hij bracht ons naar één van de oudste kerken van de stad, Ethiopiërs zijn namelijk zeer gelovig. Iedere inwoner gaat gemiddeld twee keer per week naar de kerk. Tussendoor vroeg onze gids meerdere malen of we koffie wilden (Zodat hij ook kon koffie drinken op onze kosten.). Helaas voor hem gingen we daar niet op in omdat het veel te warm was om koffie te drinken. Na ons bezoek aan de kerk gingen we naar het nationaal museum van Ethiopië, daar lag Lucy opgeborgen, één van de oudste bekende mensachtigen. Ik betaalde ook de ingang voor onze gids. Het museumbezoek kostte ons maar 10 birr per persoon, dit is ongeveer 35 cent. Het museum op zich was niet groot en alles zag er redelijk verouderd uit.

Na het museumbezoek besloten we om terug te keren naar het hotel, want het was nog een uur wandelen en om 18u kwam onze chauffeur Fikiru ons alweer oppikken. We namen afscheid van ons ‘vriend’ Dawit, want zo noemde hij ons al. In Ethiopië ben je snel iemands ‘vriend’, zeker als het om geld gaat😋. Arthur gaf Dawit 40 birr (1,3 euro),  ongeveer evenveel wat de werknemers verdienen bij ons op de farm om er 8,5 uur te werken. Hij was drie uur bij ons. Dit was volgens hem niet genoeg, hij wilde 200 birr (6,5 euro). Vervolgens startte hij een discussie, die ik niet aanging en we besloten om verder te wandelen. Hij smeet een deel van het geld op de grond en liep kwaad weg. Jammer van het geld …

RELLEN IN ADDIS

Ondertussen waren we al vijftig minuten aan het wandelen toen onze chauffeur belde. Hij was al reeds aangekomen in het hotel. We versnelden ons tempo en kwamen rond 18u00 aan bij het hotel. Hieruit vertrokken we naar de farm. Wanneer we bijna de rand van de stad bereikten, zagen we plots spookrijders op ons rijvlak. Iedereen was aan het toeteren en aan het knipperen met zijn lichten. Dit was duidelijk geen gewone situatie. Hij hield een ‘fly’ tegen (klein wagentje, lijkt op een autoriksja) en vroeg aan de chauffeur wat er aan de hand was. Na een chaotische uitleg zag ik het gezicht van onze chauffeur veranderen, hij keerde zo snel mogelijk om. Plots zagen we alle auto’s vluchten van de plek waar we oorspronkelijk naar toe gingen. Het was er complete chaos, iedereen wilde zo snel mogelijk van deze plek wegkomen.

Onze chauffeur besloot om naar zijn huis te rijden, daar was het veiliger (Fikiru woont in Addis). Enkele seconden later hoorden we geweerschoten, we waren er net op tijd weg. Onze baas wilde geen risico’s nemen en we moesten van hem nog een nacht blijven in de hoofdstad. Voordat we naar het hotel konden gaan, moesten we even wachten in het huis van onze chauffeur tot dat alle drukte van de baan was. 1,5 uur later vernamen we dat alles terug rustig was en dat we eventueel terug naar de boerderij konden. We besloten samen om naar de boerderij te gaan zodat we de volgende dag op tijd konden beginnen werken. De volgende ochtend hoorden we in het nieuws dat het leger/politie vijf relschoppers had doodgeschoten.

De rellen ontstaan door etnische verschillen. Het land kent meer dan twintig etnische groepen, waarvan enkele groepen niet akkoord gaan met de huidige regering. Ondertussen blijven we steeds op onze hoede want ook op het platteland zijn er af en toe rellen.

TERUG NAAR BELGIË

Vrijdagnacht (21/09) nemen we terug het vliegtuig naar België, want op zaterdag heeft Arthur zijn proclamatie. Maandagavond keren we terug richting Ethiopië.

Foto’s

4 Reacties

  1. Ronny Denys:
    22 september 2018
    Hallo. Wat een avontuur in Addis. Benauwelijk. Het is wel goed dat jullie zoveel mogelijk opsteken van de lokale gebruiken, godsdienst, enz... om jezelf weerbaarder te maken in dit land. Goed ook dat je vanuit het bedrijf loyale mensen kent die je wegwijs maken. In de Westhoek loopt de mooie , warme zomer stilaan op haar eind. Het wordt koeler en het weekend dat jullie thuis zullen zijn zal het eerder een herftsweekendje worden. In Lo-Reninge begint de verkiezingskootts voelbaar te worden... banners, affiches, huisbezoeken,... Ook heel wat nieuwe kandidaten op de lijsten...maar jammer genoeg veelal mensen die compleet onbekend zijn. In Alveringem. Was er wel wat opschudding. Dirk Vermeulen, de broer va Pé en schepen, werd een tijd terug met zijn minnares betrapt in de leegstaande hoeve van Dirk Geldof nabij de Gapaard. Het betreft de voormalige schietstand...erg toepasselijk (haha). Omwoners hadden er al regelmatige beweging gezien in de avond en toen de politie er toezicht ging doen was het plots bingo. De dame in kwestie zou uit Beveren zijn en ook actief in de politiek. Gevolg is natuurlijk dat hij zijn politieke carrière mag opbergen, naast de impact op persoonlijk en professioneel vlak. Jammer want Dirk deed wel zijn best. Met de Royaerts repeteren we flink en vlot en Koen schudt weeral heel wat leurde en kleurrijke extraatjes uit zijn mouw. Anders bij ons alles goed. De renovatie van de badkamer zit erop. Met de kinderen en kleinkinderen is alles goed en er is nieuws vers van de plank. In mei volgend jaar worden we voor de 3de keer grootouders. Bij Jan in Reninge komt er een spruitje bij. Anders heb ik geen bijzonder nieuws. Wij wensen jullie een paar toffe dagen in de streek om wat te kunnen bijpraten met familie en vrienden. Arthur proficiat met je diploma en wij wensen jullie veel geluk en fijne dagen samen.., hier en in Afrika. Hou het ook voorzichtig Greets Lieve en Ronny
  2. Dirk & Monique MARESCAU:
    26 september 2018
    Fien, als ik de foto zie v/h vlees op de grond( met alle vliegen errond) denk ik (weeral eens ) aan Manizales/Colombia, waar het vlees verkocht werd in een open markt.Kiezen, inwikkelen i/e bananenblad, en naar huis laten dragen door een muchacho!Waar Monique het in de vriezer stak voor minstens 1 week!En we hebben het allemaal probleemloos overleefd!Best dat we dan een "paar jaar" jonger waren!
    Dirk Marescau
  3. Dirk & Monique MARESCAU:
    13 oktober 2018
    Dag Fien & Arthur,
    We nemen aan dat ge druk bezig bent met uw pririteiten.
    Maar we missen reeds uw up-date.Mocht ge enkele minuten tijd hebben, dan graag!

    Dirk & Monique
  4. Dirk & Monique MARESCAU:
    13 oktober 2018
    sorry, lapsus:" prioriteiten"