Van de armoede naar de extreme luxe

Op 25 oktober vertrok ik van Ethiopië terug naar België. Een week eerder dan Arthur, dit kwam omdat ik in mei 2018 een reis had geboekt naar Jordanië. Redenerend om in de herfstvakantie (als leerkracht) eens lekker te ontspannen.

STAKING BIJ AVIA PARTNER

Paar uur voordat ik vertrok naar de luchthaven vernam ik via het nieuws dat er werd gestaakt bij de bagageafhandelaar Aviapartner. Voor de zekerheid nam ik enkel handbagage mee.

Met een halfuur vertraging vertrok ik van Addis Ababa richting Wenen. Eens toegekomen in Wenen stapten 60% van de mensen af, na een tussenstop van 1 uur en 30 minuten moest het vliegtuig normaal gezien weer opstijgen maar dit gebeurde niet. Een half uur later riep de piloot af dat er stakingen waren in België en dat we 40 minuten moesten wachten omdat we geen toelating kregen om te landen. Nog een uur later riep de piloot af dat Wenen de eindbestemming was van deze vlucht en dat ons ticket werd omgeboekt.

Na heel lang wachten heb ik zelf een ticket kunnen boeken naar België, normaal wordt dit automatisch gedaan voor jou aan een balie. Maar ik wilde het risico niet nemen omdat er nog honderd andere mensen een zitje nodig hadden richting België en omdat ik de volgende dag weer een vlucht had kon ik het risico niet nemen om te wachten. Om 15u00 had ik een nieuwe vlucht en om 17u15 landde ik in België, zeven uur later dan gepland. Om 22u30 kon ik eindelijk in mijn bedje kruipen en dit na 40 uur wakker te zijn.

JORDANIË

De volgende dag was mijn vlucht naar Jordanië, om eerlijk te zijn keek ik er wel wat tegenop om weer zo lang te moeten vliegen en wachten. We (Valerie en ik) maakten een tussenstop in Gdansk (Polen) waar we zes uur moesten wachten. Omdat we pas om 23u00 landden en een hele nacht in de inkomhal van de luchthaven moesten doorbrengen probeerden we wat te slapen. Door het rumoer en de koude in de inkomhal was er weinig spraak van slapen. Ik voelde dat mijn lichaam sterk aan het protesteren was vanwege het slaaptekort. Nog eens vijftien uur later kwamen we eindelijk aan in ons hotel.

Het oversteken van de grens tussen Israël en Jordanië duurde veel langer dan verwacht. Weetje: je moet een visum aanvragen als je naar Israël of Jordanië gaat, kan voordien aangevraagd worden of op de luchthaven zelf en moet je niet voor betalen. Ook bij de grensovergang kan je gratis van Israël naar Jordanië. Het enige waarvoor je moet betalen is vijfentwintig euro om Israël te verlaten via Jordanië. Dit rekenen ze de toeristen aan omdat ze het niet kunnen verdragen dat de toeristen van Israël naar Jordanië gaan.

De Israëlitische bevolking was zeer onvriendelijk en eigen volk eerst. Wanneer we de grens overstaken was dit compleet het tegenovergestelde. Een bewaker lachte ons vriendelijk toe en zei direct goeiedag. In Jordanië werden we behandeld als prinsessen, zalig!

KEMPINSKI HOTEL

In Jordanië overnachtten we in het Kempinski hotel. Kempenski is een vijfsterrenketen die hotels heeft overal ter wereld. Je betaalt wel wat meer dan de normale prijs maar het was het volledig waard.

Het volledige hotel is omheind door een hoge muur, om er binnen te geraken moest je door een ijzeren poort. Daar werden we tegengehouden door security, die eerst onze naam wilde weten vooraleer we binnen mochten rijden.

Onze valiezen werden door het hotelpersoneel uit de taxi gehaald. Deze werden meegenomen om eerst te controleren. Aan de receptie werden we verwelkomd met een drankje. De bagage werd enige tijd later naar onze kamer gebracht door een supervriendelijke man.

Onze hotelkamer was voorzien met een balkon met zicht op zee, dagelijks kregen we vers fruit en was de minibar volledig gratis. Onze badkamer stond vol producten van de dode zee, heerlijk!

Het hotel was voorzien van een infinitypool, jacuzzi, privéstrand, vijf restaurants en het meest unieke was de bar in het zwembad. 

Doorheen de dag bracht het personeel ons bevroren handdoeken (die roken naar kokos) en vers gesneden fruit, wat een luxeleventje.

Na twee maanden in Ethiopië te wonen, was deze reis meer dan welkom. Zonder de overbodige luxe lukt het ook om te leven maar ons eens laten bedienen en verwennen deed echt deugd.

PETRA

Ons hoogtepunt van de reis was een dagtrip naar Petra. De geheime stad is één van de zeven wereldwonderen, deze is gelegen in een kloof in de heuvels en is gedeeltelijk uit rotsen gekapt. Vrijwel alle gebouwen die er ooit stonden zijn nu ruïnes, dit door zware aardbevingen doorheen de eeuwen. Rond 1200 v. Chr. werden de eerste stukken gekapt uit de rotsen, het opbouwen van de stad duurde ongeveer tot vijf jaar na christus. De naam Petra komt van de Griekse taal wat ‘rots' betekent.

Een ‘must see’ om te bezoeken wanneer je in Jordanië bent. Tip, boek een dagtrip van minstens zes uur. Wij waren er maar drie uur en hebben slecht een stukje gezien van heel de stad.

Ook onze gids maakte het bezoek aangenamer, hij gebruikte humor om de informatie over te brengen aan de mensen. Wanneer we door de stad liepen, vertelde de gids dat de stad in handen is van de lokale bevolking. Hier en daar zie je politie maar deze zijn corrupt en werken samen met de lokale bevolking. Om de tien minuten sprak een man ons aan om te vragen of we naar boven wilden klimmen, levensgevaarlijk en toch toegelaten.

Ook het gebruik van paarden, ezels en kamelen werd hier toegepast. Onze gids raadde het af omdat de dieren ondervoed en mishandeld worden.

ONDERTUSSEN IN ETHIOPIË

Terwijl ik een zorgeloos leventje aan het leiden was in Jordanië was Arthur nog steeds aan het werken op de farm in Modjo. Het ging er al een tijdje onrustig aan toe, eind oktober werd er normaal gezien een salarisverhoging ingeschakeld. Maar omdat dit nog niet gebeurd was doordat onze baas niet in Ethiopië kon geraken door de staking van Aviapartner, beslisten de arbeiders van op het bedrijf te staken. Gelukkig werd er snel onderhandeld met het management team en de labor union en gingen de arbeiders weer aan het werk. Enkele dagen later werd er weer gestaakt, gelukkig was Ludo ondertussen aangekomen en konden de onderhandelingen verdergezet worden.

Op woensdag 31 oktober mocht Arthur terug naar België. Blij dat hij even naar huis kon, weg van de stress en de problemen. Helaas had hij die nacht zijn vlucht gemist door een gate verandering. Gevolg: Arthur moest 24 uur wachten in de luchthaven van Addis Ababa. De nacht spendeerde hij daar, ook van slapen kwam er niet veel in huis. Gelukkig was het personeel zo vriendelijk geweest om hem toegang te verlenen tot de vip-lounge en hem drie maaltijden aan te bieden.

Op 2 november landde Arthur eindelijk in België, maar het geluk zat hem weer niet mee. Zijn bagage was spoorloos verdwenen. Blijkbaar was zijn bagage meegegaan met het vliegtuig van gisteren en op de terminal vond niemand zijn bagage terug. Na twee uur wachten verliet hij de luchthaven, eindelijk op weg naar huis maar wel zonder bagage. Deze werd vijf dagen later thuis geleverd. Helaas waren alle vruchten die hij meehad van Ethiopië, bedorven.

PLOTSE WIJZIGING

In het weekend van 1 november hebben Arthur en ik met zoveel mogelijk mensen proberen af te spreken omdat we op dinsdag 6 november alweer vertrokken richting Ethiopië. Maandagavond belde Ludo naar Arthur om te vragen of hij het zag zitten om voor enkele maanden in Komen te werken, dit door een tijdelijk personeelstekort. Na overleg hebben we beslist om voorlopig in België te blijven. We hopen dat we na 1 januari terug naar Ethiopië kunnen.

De lading bh’s zijn dus helaas nog niet toegekomen maar ze zullen er zeker geraken. Ondertussen blijven ze binnenstromen.

In de komende maanden zal er dus geen update meer volgen totdat we terugkeren naar Ethiopië. Ik hou jullie op de hoogte. 😉